[ماریہ پاپاڈوپولو]

Ενώ η παραδοσιακή διαδικασία μάθησης ξεκινά με την γνώση και καταλήγει στο πρόβλημα, η προβληματοκεντρική μάθηση αλλάζει τα δεδομένα. Αρχικά μας δίνεται το πρόβλημα και πρέπει εμείς οι ίδιοι να επιστρατεύσουμε την δημιουργικότητα μας για να λυθεί. Η δημιουργικότητα όμως δεν βασίζεται πάντα σε νέες ιδέες. Μεγάλο μέρος της προέρχεται από δουλειά ή γνώση άλλων ατόμων και από την εύρεση νέων τρόπων προσέγγισης ή αξιοποίησης ήδη υπαρχόντων εργαλείων για την επίλυση του προβλήματος. Σε αυτό το σημείο πλέον η τεχνητή νοημοσύνη μπορεί να επέμβει δραστικά λύνοντας μας τα χέρια. Στόχος της είναι να επιτρέψει στους υπολογιστές να σκέφτονται σαν εμάς αλλά και να ξεπερνούν τις ανθρώπινες δυνατότητες ώστε να βρίσκουν πληροφορίες που εμείς δεν μπορούμε, ιδίως όσον αναφορά την επίλυση σύνθετων προβλημάτων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η εξατομικευμένη αναζήτηση που μας παρέχει άμεσα περιεχόμενο ειδικά για εμάς με βάση το αντικείμενο της εργασίας μας .

Επομένως σαν μηχανικοί “λεμε” -λόγου χάρη- τι πρέπει να πετύχει το σχέδιό μας και η μηχανή μας απαριθμεί τις επιλογές. Έτσι η δουλειά μας πλέον έγκειται μόνο στο να επιλέξουμε το σχέδιο που ικανοποιεί τους σχεδιαστικούς μας στόχους τους οποίους γνωρίζουμε καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον λόγω την ανθρώπινης κρίσης και επιδεξιότητας.

[مصنف]

پوسٹس