[Galateia Mavromati]

Υπάρχουν πολλές στρατηγικές μάθησης που εφαρμόζονται, άλλες λιγότερο και άλλες περισσότερο, σε διάφορα εκπαιδευτικά συστήματα. Μία από αυτές που παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον είναι η προβληματοκεντρική μάθηση. Η συγκεκριμένη στρατηγική μάθησης θέτει ερωτήματα και προβληματισμούς στον εκπαιδευόμενο, ο οποίος καλείται να δώσει λύσεις και μέσα από την διαδικασία της επίλυσης αποκτά την γνώση εμπειρικά.

Η προβληματοκεντρική μάθηση μπορεί να εφαρμοστεί πολύ αποτελεσματικά όταν συνδυάζεται με τα διάφορα παιχνίδια εκπαιδευτικού περιεχομένου. Στην εποχή μας, που όλο και περισσότερα μέσα ψηφιοποιούνται, είναι πολύ διαδεδομένα τα ηλεκτρονικά παιχνίδια, ακόμα και σε παιδιά πολύ μικρής ηλικίας. Μελετώντας, λοιπόν τα κίνητρα που κάνουν τόσο δημοφιλή τα ηλεκτρονικά παιχνίδια στα παιδιά, είναι εύκολο να σχεδιαστεί ένα παιχνίδι που θα έχει τα μαθησιακά αποτελέσματα που αρμόζουν σε ένα σύγχρονο σύστημα εκπαίδευσης.

Υπάρχουν δύο είδη κινήτρων που ωθούν τον εκπαιδευόμενο να παίξει ηλεκτρονικά παιχνίδια. Αυτά είναι τα εσωτερικά και τα εξωτερικά κίνητρα. Όταν κάποιος παίζει επειδή το παιχνίδι του προκαλεί ενδιαφέρον και ευχαρίστηση έχει εσωτερικά κίνητρα, ενώ όταν κάποιος παίζει με σκοπό να κερδίσει κάτι, όπως για παράδειγμα ένα βραβείο, έχει εξωτερικά κίνητρα. Έχει παρατηρηθεί ότι τα εσωτερικά κίνητρα είναι αυτά που είναι επιθυμητά, καθώς αποτελούνται τόσο από ατομικούς παράγοντες, όπως η φαντασία και η πρόκληση, όσο και από διαπροσωπικούς, όπως ο ανταγωνισμός και η συνεργασία. Για τον λόγο αυτό τα εξωτερικά κίνητρα δεν θα πρέπει να είναι ο βασικός λόγος παρακίνησης των παιδιών, αλλά τα ίδια θα πρέπει να έχουν την θέληση να προσπαθήσουν για να μάθουν όχι μόνο να βραβευτούν για το καλό αποτέλεσμά τους.

Σύμφωνα, λοιπόν με μια έρευνα που έγινε το 2000 στην Χιλή, παρατηρήθηκε ότι χάρη σε ένα ειδικά σχεδιασμένο παιχνίδι που συμβάδιζε με το πρόγραμμα σπουδών, οι μαθητές απέκτησαν περισσότερη αυτοεκτίμηση και καλύτερες σχέσεις συνεργασίας μεταξύ τους, ενώ παράλληλα, αυξήθηκε η προσοχή και η συγκέντρωση τους στο μάθημα. Ακόμη, η ενασχόληση τους με το παιχνίδι βοήθησε στην ανάπτυξη τεχνολογικών δεξιοτήτων.

Μετά από έρευνες που πραγματοποιήθηκαν και σε άλλους μαθητές σε διαφορετικά εκπαιδευτικά συστήματα, προκύπτει το συμπέρασμα ότι τα παιχνίδια επιδρούν πολύ θετικά στην εκπαίδευση. Έχοντας το κατάλληλο περιεχόμενο, προσαρμοσμένο σε κάθε βαθμίδα του εκπαιδευτικού συστήματος, τα παιχνίδια μπορούν να παίξουν καθοριστικό ρόλο στην παιδεία, ενισχύοντας τα συναισθήματα και την φαντασία των μαθητών, με αποτέλεσμα την ουσιαστική γνώση και την επικοδομητική συνεργασία μεταξύ τους. Είναι φανερό, πως οι μαθητές αλληλεπιδρώντας με τους συμμαθητές τους παίζοντας, λύνουν ρεαλιστικά προβλήματα με διασκεδαστικό τρόπο, μοιράζονται τις ιδέες τους και μαθαίνουν να εκτιμούν όχι μόνο τον εαυτό τους αλλά και τους άλλους.

(πηγή: http://ikee.lib.auth.gr/record/109075/files/gri-2008-1863.pdf?fbclid=IwAR1rGg6om5Gpf8GMwdw1f7vwFMcj4fElS71VGTBsZS_CGNjYrK3NVYOFV-A )

[Autor]

Postitused